Noorse onderzoekers hebben een studie uitgevoerd om de technische haalbaarheid van zonneparken in poolgebieden te beoordelen. Ze kwamen erachter dat sneeuwlaag een groot probleem kan vormen, maar ze geloven ook dat sneeuwophoping kan worden verminderd door ‘sneeuwhekken’ en een goed systeemontwerp.
Een groep wetenschappers van de Noorse Universiteit voor Levenswetenschappen, het Universitair Centrum in Spitsbergen, en het in Noorwegen gevestigde adviesbureau Multiconsult heeft de technische haalbaarheid van grootschalige PV-projecten in poolgebieden onderzocht. Specifiek werden de prestaties opgevolgd van een kleinschalige installatie, die op de grond gemonteerd werd in de Adventdalen-vallei in Svalbard, een Noorse archipel in de Noordelijke IJszee, halverwege Noorwegen en de Noordpool.
De kleine installatie werd op het zuiden georiënteerd en gebouwd onder een hellingshoek van 30 graden. De afstand tussen de rijen zonnepanelen bedraagt 5,5 meter en de panelen zijn op een hoogte van 1,3 meter gemonteerd. Houten palen met een lengte van 12 meter worden gebruikt als ballast om de constructie te beschermen tegen hoge windsnelheden. De installatie werd uitgerust met een off-grid omvormer en zonnepanelen van 265 Wp. De panelen werden in tegengestelde richtingen op een houten rek geïnstalleerd, sommige naar de lucht gericht en andere naar de grond. “Er werd ook een tweezijdig paneel geïnstalleerd, maar dit werd aan het begin van het productieseizoen bedekt door sneeuwbanken en leed aanzienlijke productieverliezen, aldus de onderzoekers.
Productie van maart tot oktober
De opwekking van zonne-energie werd enkel geregistreerd tussen 5 maart en 19 oktober, toen de regio door voldoende zonlicht werd verlicht om de installatie in gebruik te nemen. Van half november tot half januari is er helemaal geen zonlicht in het gebied.
Toen de tests werden uitgevoerd, stelden de wetenschappers de vorming van sneeuwbanken vast die na de winter volledig wegsmolten. De sneeuwbanken op de installatie zijn vergelijkbaar met die van poreuze sneeuwhekken. Dit zijn kunstmatige barrières die wind of stuifsneeuw dwingt zich op te hopen op een gewenste plaats. “Deze overeenkomst geeft aan dat de sneeuwomheiningstheorie kan worden toegepast op de PV-installatie en kan worden gebruikt om de accumulatie van sneeuwbanken in zonne-energiecentrales te beheersen”, verduidelijken de wetenschappers.
Bovendien ontdekten de academici dat sneeuwophoping ook kan worden verminderd door de oriëntatie, helling en bodemopening van de panelen te wijzigen. “In dergelijke gevallen moet echter rekening worden gehouden met de invloed van de constructie zelf”, klinkt. “Zo zou de lengte en het dwarsdoorsnede-oppervlak van de sneeuwbanken tot 50% kunnen toenemen bij het toepassen van een hoek van 90 graden in plaats van 30 of 45 graden.”
Bron: PV-magazine.com, 17 juni 2021
